mobile-menu
O MNIE GABINET I CENNIK TERAPIA MANUALNA TRAKCJE MASAŻ FIZYKOTERAPIA KINESIOTAPING KONTAKT BLOG


Kręgozmyk

Kręgozmyk jest to jednostka chorobowa  występujący u 2 do 6 % populacji. Cecha niestabilności wysuwa się na pierwszy plan, co się wyraża w samej dynamicznie brzmiącej nazwie. Kręgozmyk ( spondylolisthesis) wziął swoją nazwę od greckich słów spondylos (kręgosłup) i olisthanein (ześlizg). Oznacza przemieszczenie się względem siebie dwóch sąsiednich trzonów kręgów.

Patologia ta dotyczy najczęściej odcinka lędźwiowego, lecz również szyjnego kręgosłupa. Polega ona na ześlizgu ku przodowi najczęściej kręgu L5, rzadziej kręgów L4 i L3 wraz z całym wyżej leżącym kręgosłupem. . Wyższy kręg ulega przesunięciu do przodu względem niższego. Ześlizg kręgów jest najczęściej spowodowany przerwą w ciągłości tkanki kostnej w przestrzeni międzywyrostkowej łuku. W patologii kręgozmyku nie wyjaśniono do tej pory, czy ześlizg ku przodowi jest procesem ciągłym i stopniowo narastającym, czy jest to proces szybko przebiegający. Przyczyną ześlizgu kręgów jest najprawdopodobniej niedorozwój górnych wyrostków stawowych kości krzyżowej, które nie mogą przeszkodzić w przesuwaniu się kręgu L5.

Taki stan może doprowadzić do całkowitej utraty stabilności kręgosłupa, a co za tym idzie – do pogorszenia sprawności ruchowej chorego, przewlekłych i silnych bólów kręgosłupa, bólów korzeniowych, idących wzdłuż jednej lub obu nóg, deformacji tułowia. Często występują zaburzenia lub spaczenia czucia w obrębie kończyn.

 Przyczyna kręgozmyku nie jest w pełni wyjaśniona. Występuje on tylko u ludzi, co wskazuje na zależność jego powstawania od osiowego obciążenia kręgów lędźwiowych, wspartych na skośnej górnej powierzchni pochylonej ku przodowi kości krzyżowej. Tylko człowiek ma pionową postawę ciała i wykształconą lordozę. Takiej wady nigdy nie znaleziono u płodów i martwo narodzonych dzieci. Powstawanie kręgoszczeliny następuje dopiero w okresie stania oraz chodzenia i pojawia się najczęściej między 5 a 6 rokiem życia. Duże znaczenie mają predyspozycje rodzinne, dlatego wydaje się, że podstawową rolę w powstawaniu kręgoszczeliny odgrywa czynnik genetyczny, na który nakłada się następnie działanie czynnika mechanicznego.

Leczenie zachowawcze, można prowadzić w kręgozmyku o niedużym stopniu (I  i niektóre przypadki w II stopniu). Stopnie kręgozmyku określa się po badaniu radiologicznym wielkością przesunięcia kręgu. I stopień – to przesunięcie do 25 %, II stopień, to przesunięcie 25% do 50%. Leczenie zachowawcze jest również warunkowane udokumentowanym brakiem progresji ześlizgu kręgu, stosunkowo niewielkim bólem i brakiem objawów neurologicznych. U części chorych niewielki kręgozmyk nie powiększa się i nie daje prawie żadnych objawów. Wymaga wtedy tylko okresowych kontroli. Rehabilitacja pacjenta ze stwierdzonym kręgozmykiem polega przede wszystkim na pozbyciu się objawów bólowych i jednocześnie nauki ćwiczeń stabilizujących lędźwiowy odcinek kręgosłupa.

o autorze
mgr Marcin Kubiak
Aboslwent Akademii Medycznej w Warszawie oraz Uniwersytetu Medycznego w Łodzi. Posiada wiele certyfikatów, m.in. PNF, Cyriax, Mulligan Concept, terapii manualnej, kinesiotaping